دانلود مقاله تاثیر ارزشیابی کیفی توصیفی بر میزان یادگیری دانش آموزان

مقاله تاثیر ارزشیابی کیفی توصیفی بر میزان یادگیری دانش آموزان

چکیده

هدف تحقیق حاضر تاثیر ارزشیابی کیفی توصیفی برمیزان یادگیری دانش آموزن مقطع ابتدایی ازدیدگاه آموزگاران مدارس شهرستان ……است پژوهش حاضرازنوع پژوهش های توصیفی زمینه یابی می باشد ابزار مورد استفاده جهت جمع آوری اطلاعات یک پرسشنامه محقق ساخته متشکل از۳۰سوال بوده جامعه اماری این پژوهش ازبین جامعه اماری آموزگاران و ۲۴۰نفر به شیوه نمونه گیری تصادفی انتخاب شدند دراین پژوهش ازآلفای کرونباخ جهت پایان آزمون استفاده شده است و برای تحلیل داده ها ازتکنیک های آماری پارامتریک ازجمله آزمون T و تحلیل واریانس یک راهه و آزمون غیرپارامتریک مجذور خی  ۲ X استفاده شده است دراین پژوهش باتوجه به اعداد بدست آمده درهردونوع ارزشیابی به یک اندازه درمیزان و دوام یادگیری تاثیر دارند و اما نتایج آماری اختلاف معناداری را درباره تعمق یادگیری نشان می دهد که درمقایسه با ارزشیابی سنتی ارزشیابی توصیفی درتعمیق یادگیری نقش موثری دارد .

کلیدواژه‌ها: ارزشیابی کیفی توصیفی، ارزشیابی سنتی، یادگیری

مقدمه و بیان مسئله

مهم ترین دوره تحصیلی در تمام نظام های آموزش و پرورش جهان، دوره ابتدایی است؛ زیرا شکل گیری شخصیت و رشد همه جانبه فرد در این دوره بیشتر انجام می گیرد. دوره ابتدایی، در رشد مفاهیم و معانی اموری که کودک در زندگی روزمره با آن مواجه است، نقش مهمی بر عهده دارد. این دوره تداوم بخش تکوین شناختی، زیستی و اجتماعی کودک (که در خانواده پی ریزی شده است) می باشد. همچنین دوره ای است که در آن فرصت و موقعیت مناسبی برای تحصیل، تربیت و یادگیری شیوه ارتباط صحیح با دیگران با کودک فراهم می گردد و استعدادهای هر کودک به تدریج شکوفا می شود. (صافی: ۱۳۸۸، ۴۱)

در دهه اخیر بحث های زیادی درباره اصلاحات آموزشی و بهبود کیفیت آموزشی مدارس مطرح شده است. سنجش و ارزیابی دانش آموزان در سطح ملی، یک اهرم عنصر کلیدی برای اصلاح مدارس و بهبود آموزش و یادگیری در نظر گرفته می شود. انتظار می رود ارزشیابی درست، مقدمات اصلاحات آموزشی را فراهم کند. (سیف، ۱۳۸۲؛ استیگینز، ۲۰۰۴؛ دی از، ۱۹۹۷؛ والبرگ و همکاران، ۱۹۹۴؛ و لین، ۱۹۹۴). در آموزش و پرورش سنتی، ارزشیابی آخرین گام است و برای تصمیم گیری درباره ارتقای دانش آموزان به پایه های تحصیلی بالاتر به کار می رود. اکنون ارزشیابی، بخش جدایی ناپذیر و همگام فرآیند آموزش- یادگیری است که به جای طبقه بندی دانش آموزان، بر هدایت یادگیری آن ها متمرکز است. (شریفی، ۱۳۸۳)

تغییرات نظام ارزشیابی کلاسی برای بهبود وضعیت یادگیری دانش آموزان، پدیده ای است که امروزه در اکثر کشورهای جهان مشاهده می شود. این پدیده را می توان حداقل از دو ریشه مرتبط به هم تبیین کرد: یکی از رویکردهای جدید روانشناسی یادگیری، نظیر شناخت گرایی و سازنده گرایی یا سازندگی و دیگری نهضت اصلاحات آموزشی و تغییرات برنامه درسی و مقایسه های بین المللی در موضوع های مختلف درسی و نیاز به افزایش استانداردهای آموزشی (سیف، ۱۳۸۲؛ شپرد، ۲۰۰۰؛ اگن و کاوچک، ۲۰۰۱؛ رازدوسک- پوکو، ۱۹۹۸؛ بلک و ویلیام، ۱۹۹۸) نیک می دانید ارزشیابی پیشرفت تحصیلی همواره یکی از مهم ترین مسائلی است که در نظام آموزشی ایران مطرح بوده است که از ابتدای آموزش و پرورش رسمی، به عبارتی دقیق تر از زمان وزارت میرزا حسن خان محتشم السلطنه (۱۳۰۲ – ۱۳۰۱( تاکنون، نظام رایج ارزشیابی در ایران، در یک حرکت دوار و دوار، زیر سلطه الگوی کمی گرایی خطی و تک بعدی به دانش آموزان و نظام تعلیم و تربیت داشته است؛ یعنی بی آن که توجهی اثر بخش به عمق و کیفیت یادگیری دانش آموزان داشته باشد همواهر به صورت امتحان کتبی – شفاهی مواد کاغذی معمول و بر اساس یک ملاک ( ۰ – ۲۰) جریان داشته است؛ و علی رغم تغییرات اساسی در نظریه های یادگیری و در نتیجه در حوزه ی سنجش و ارزشیابی، در سطح سازمانی و مدیریتی همچنان بر شیوه های رنگ باخته و منسوخ شده، تاکید شده است و همه دانش آموزان را با تمامی تفاوت های فردی، به طور یکسان، مورد سنجش و اندازه گیری قرار داده است. این در حالی است که فلسفه وجودی هر فعالیتی در نظام آموزشی، می باید بر میزان تاثیر و نقش آن در زمینه و فرصت یادگیری، برابر با فطرت، نیازهای طبیعی دانش آموزان و آرمان های آن جامعه، در ابعاد گوناگون استوار باشد. پس بایسته است برای رسیدن و همسو شدن با تغییرات موجود، شرایثط پیدایی و پدیداری تغییرات هدفمند را فراهم نمودف به ویژه در بخش سنجش و ارزشیابی که از آن به عنوان قلب نظام های آموزشی و آشیل تغییرات یاد می شود، نیازمند پیاده سایز روش های جدید و کارست ابزارهای نو، برای فعالیت های یادگیری است، بنابراین در شرایطی که روش های ارزشیابی به جای توجه به محصول، به فرآیند های تفکر تاکید می نمایند، بی تردید نخستین گام یک پارچه سازی موقعیت ارزشیابی و یادگیری است. تا شاید در این چرخه، بتوان افراد نوآوری را تربیت نمود، که پیوسته فکر کنند و خلق سازند. و این محقق نمی گردد مگر به جای تکیه بر ارزشیابی پاسخ محور، منفعل و از پیش تعیین شده، به ارزشیابی سوال محور، فرآیندی و تحول آفرین که شوق به دانستن و قدرت کشف مجهولات را به ارمغان، همراه دارد، تکیه نمود. لازمه ی به بار نشستن این خواسته عزم همه ی مسئولان، برنامه ریزان و سیاست گذاران صف و ستادی و باید پنجره های گذشته را، با نگاهی هرمنوتیکی به دری برای گذر به آینده تبدل کرد، در این شرایط است که می توان شاهد تغییرات لازم، در دانش، بینش و نگرش معلم بود. بر این اساس و بعد از سال ها سکون، در آغاز دهه ۸۰ خورشیدی، نظام تعلیم و تربیت ایران زیر فشار انتقاداتی که بر الگوی کمی وارد شده بود ضرورت اجرای مبانی نظری پارادایم ساختن گرایی را احساس کرده؛ که بر این اساس در جریان یادگیری آن چه اهمیت دارد، تلاش و کوشش یادگیرنده و همچنین غنای محیط یادگیری از منظر محرکات و بازخوردهای مناسب است (انتهایی ۱۳۹۳، به نقل از خوش خلق)

بر اساس این دیدگاه، در یادگیری سنجش و ارزشیابی نیز متحول می شود. سنجش و ارزشیابی متناسب با این نظریه، فرآیندی است زیرا در این دیدگاه فرآیند یادگیری و چگونگی ساختن و پرداختن دستگاه شناختی ارزشمندتر از محتوای آن است. از این رو، سنجش و ارزشیابی باید به بهبود فرآیند یادگیری منجر شود. چنینی سنجشی پویا و رشد دهنده است.

با این وصف ارزشیابی یکی از ارکان مهم آموزش و پرورش و بخش جدایی ناپذیر آن است، چرا که ارزش یابی تنها به امتحان پایانی یک پایه یا دوره ی تحصیلی محدود نمی شود، بلکه به عنوان وسیله ای برای هدایت مستمر یادگیری دانش آموزان و مقاصد گوناگون، همراه با فرآیند آموزش و پرورش و در جهت تحقق هدف های آن به کار می رود. لذا ارزشیابی برای یادگیری، همگام با یادگیری، در خدمت یادگیری، یکی از مهم ترین وظایف معلمان است. زیرا تعیین میزان موفقیت آنان در برنامه ریزی و پیش بینی آنان در برنامه ریزی و پیش بینی فرصت های مناسب و هدایت فرآیندهای مناسب و هدایت فرآیندهای یاددهی – یادگیری از یک سو، و حصول اطمینان از دستیابی دانش آموز به اهداف پیش بینی شده از سوی دیگرف با انجام این وظیفه مهم انجام می گیرد و نبایدتصور کرد ارزش یابی پیشرفت تحصیلی صرفا برای تعیین میزان یادگیری دانش آموزان است؛ بلکه در ارزشیابی، فعالیت هایی که معلم، برای فراهم آوردن شرایط یادگیری نیز انجام می دهد، ارزش یابی می شود. چنانچه سیف (۱۳۸۷) ارزشیابی پیشرفت تحصیلی را عبارت از سنجش عملکرد یادگیرندگان و مقایسه نتایج آن با هدف های آموزشی به منظور تصمیم گیری در مورد فعالیت های آموزشی معلم و کوشش های یادگیری دانش آموزان می داند.

ارزشیابی توصیفی: همان طور که ذکر شد هدف های آموزشی در سه حوزه شناختی، عاطفی و روانی- حرکتی طبقه بندی شده اند. هدف های حوزه شناختی، از جمله نگرش ها، علاقه ها و ارج نهادن ها (هدف های حوزه عاطفی) و مهارت های مختلف، مثلا انجام آزمایش در آزمایشگاه، کار در کارگاه، فعالیت های ورزشی و ایجاد ارتباط کلامی و غیر کلامی (هدف های حوزه روانی- حرکتی) به کمک وسایل دیگر سنجش از جمله مشاهده، مقیاس درجه بندی، فهرست وارسی، واقعه نگاری، ثبت حضور و غیاب، گزارش های کار عملی و مانند این ها سنجش می شوند که به آن ارزشیابی توصیفی (کیفی) گفته می شود. (سیف، ۱۳۸۹)

مقاله تاثیر ارزشیابی کیفی توصیفی بر میزان یادگیری دانش آموزان

فرمت فایل word

قیمت :    ۳۰۰۰ تومن

نکات مهم قبل خرید :

۱- نحوه دریافت به صورت دانلودی هست و شما بعد از پرداخت اینترنتی بلافاصله (اتوماتیک) فایل را می توانید دریافت کنید.
۲- در صورت مشکل با پشتیبانی سایت در تماس باشید.
۳- اعتبار ما در گرو کیفیت خدمات ، تکریم مشتری و رضایت شما است.

۴- فایل دانلودی بصورت ورد و قابل ویرایش و آماده چاپ می باشد